9 april

Zingende vogels begroeten deze nieuwe ochtend. De geluiden van de jungle sluipen de bamboehut in, evenals een knapperend geluid dat ik niet kan plaatsen. Het is nog vroeg, de zon doet een poging langzaam achter de bergrug vandaan te kruipen.
Bij de receptie vertellen ze me dat er niemand zich aangemeld heeft voor een trekking, dus helaas gaat deze wens niet in vervulling. Maar ik heb nog een kans in Laos en ik besluit terug te rijden omdat ik de resterende dagen hard nodig zal hebben. Als ik ontbijt wordt duidelijk waar het knapperende geluid vandaan komt, het is een gigantisch grote vuurhaard. Het klinkt ook precies hetzelfde, alleen harder. Tegen de bergrug kruipt het vuur omhoog.
Ik loop door het dorp waar ik bij een van de Akha huizen een paar mooie tasjes koop. Het zijn kleurrijk geborduurde patronen op een zwarte, stugge stof. Aan een van de tasjes hangen gekleurde kralen, eigenlijk is hij te zwaar om nu mee te nemen, maar ik vind hem zo mooi dat ik het er voor over heb. Een andere zal dienst gaan doen als geld- document- en ticketbundel die ik voor Laos ga gebruiken. Verder door het dorpje, dat uit maar een paar huizen bestaat, loopt een pad naar de waterval. Rode aarde, omgeven door een oase aan groene jungle. Prachtige bomen en rotsen omzomen het pad. De wortels leiden me omhoog naar de waterval welke zich trapsgewijs naar beneden stort. Ik sta er stil, ga met m’n voeten in het welkome verkoelende water staan. Nadat ik meer dan genoeg plaatjes heb geschoten en mijn spullen wil pakken om verder te gaan, valt mijn oog op een klein en gevlochten bamboe ringetje. Deze pronkt nu aan mijn hand. Via een lus, natuurlijke trappen en door een boog aan bamboestokken loop ik terug naar het Akhadorp. Daar proberen andere Akha vrouwen mij meer spullen aan te smeren, en hoe graag ik dat ook zou willen, ik heb echt genoeg. Als de oude vrouw met de zwarte tanden er was geweest had ik misschien wel wat gekocht om een foto van haar te kunnen nemen, maar ik zie haar nergens. Ik pak mijn spullen, check uit en spring op de motor.
Het eerste stuk heb ik beide remmen nodig, zo steil is de weg die me het dorp uitleidt. Daarna is het net of ik in een achtbaan zit, ik dender de bergen op en weer af, heerlijk met m’n neus in de wind en een glimlach om m’n mond. Even verderop stuit ik op bijna het hele Akhadorp. Jong en oud is bezig de bermen te 'snoeien' en de takken van de weg te halen met stokken en manchetten. Ik zie ook de oude vrouw lopen, maar heb het lef niet om te vragen of ik een foto van haar mag maken. Het is goed zo, ze zitten in mijn herinneringen.
De terugweg gaat een stuk vlotter en ik kijk meer om me heen en geniet van de bergen en kleine, eenvoudige dorpjes waar ik doorheen rijd. Overal word ik nagekeken, het went nog steeds niet.
Eenmaal in Chiang Rai is de missie, geld pinnen en om te wisselen voor Dollars of KIP, en dan niet een lekker stukje kip om op te eten, maar om in Laos mee te kunnen betalen. Hun munteenheid heet namelijk: KIP. Ik zal straks een rijk kippen bezitter worden. Na even zoeken vind ik een geldwisselkantoor en neem de KIP biljetten in ontvangst.
Als ik terug rijd naar het hotel en de motor terug wil geven, vraagt de vrouw achter de receptie waar ik heen ga. Ik vertel haar dat ik wil kijken of ik vandaag nog de bus naar de grens met Laos kan pakken. Ze zegt dat ze denkt dat dat kan, dat ik het eerst maar even op de motor na moet gaan vragen. Dus rijd ik weer weg, nu naar het oude busstation. Het is een drukte van belang in de stad en de wegen staan helemaal dicht, maar met een motor kun je mooi overal tussendoor manoeuvreren. Op het busstation blijkt de bus elk uur te gaan.
Ik koop nog even een ijskoffie bij een vrouwtje dat haar uiterste best doet de koffie zo lekker mogelijk te maken. Ze laat me alles ruiken en zien wat ze erin doet. Ze wil een foto van mij met de koffie, om op Facebook te zetten. De ijskoffie is inderdaad heerlijk en veel te snel op.
Terug bij het hotel lever ik de sleutels in. De vrouw trekt de kassa open en even vraag ik mij af of ik soms nog iets moet betalen, maar met een glimlach zegt ze dat ze nog Laotiaans geld heeft dat ik wel mag hebben! Verbaasd om dit gulle gebaar bedank ik haar hartelijk. Geen idee hoeveel ze me gegeven heeft, maar het gebaar alleen al is natuurlijk fantastisch.
Met de tuktuk naar het busstation en kan direct de bus in, want die staat al klaar. Dit keer is het niet een luxe aircobus, maar een gammel blik met aan het plafond een vijftal ventilatoren. De beenruimte is krap, maar met een bries in je gezicht van het open raam is het prima te doen. Anders doet het enthousiasme om naar Laos te gaan wel een hoop goed.
De rit duurt ongeveer drie uur en is prachtig. Hoge bergen, gehuld in de rook van de branden, kleine dorpjes met eenvoudige huizen met golfplatendaken en huisjes gemaakt uit bamboe. Boeren werken op hun land, jongeren rijden rond op motoren en kinderen spelen in de schaduw in het stof.
Als we aankomen in Chiang Kong brengt een tuktuk me met twee anderen naar de grens. Daar wissel ik wat bath voor dollars, om het visa mee te kunnen betalen aan de overkant. Als ik uitcheck uit Thailand bekruipt me even een spannend gevoel, het visum van Laos heb ik nog niet in handen. Maar er steken zoveel toeristen over dat ik weet dat ik me er geen zorgen over hoef te maken. De oversteek van de Mekong duurt slechts vijf minuten in een longboat. Halverwege verschijnt er een glimlach op mijn gezicht, ik ben in Laos! Nog nooit eerder hier geweest.
In no time heb ik mijn visum pronken in mijn paspoort. Samen met de mensen, met wie ik de tuktuk gedeeld heb, gaan we naar een hotel dat ik al eerder uit had gezocht. Het ligt aan het water en tegenover de plek waar we morgen een ticket voor de slowboat moeten kopen en de boot op kunnen. Ideale lokatie dus. Omdat het aan het water ligt hebben we eveneens een aangenaam uitzicht.
We lopen samen de stad in om wat te eten, en lunch en water voor morgen in te slaan. Kenny koopt een fles whiskey met een slang en een schorpioen erin. Blijkbaar is dat een specialiteit van hier. Daarna spelen we poker in een van de restaurants. Het is een gezellige avond en ik houd van kaartspelletjes, dus mijn lol kan niet op!