10 april

Om zes uur ben ik al wakker. Ik heb goed geslapen en pak de laatste spullen in en probeer nog wat apparaten op te laden, voor de trip die we voor de boeg hebben. Om acht uur gaat het loket open om een bootticket te kopen. Ik koop ook tickets voor m’n nieuwe reisgenoten. We ontbijten samen aan de rivier, af en toe komt er een koel briesje voorbij waaien. De geur beneden aan de rivier is soms wat viezig, maar op de een of andere manier vind ik dat wel lekker. Ik weet niet precies wat het verschil is met Thailand, maar ik voel me hier gelijk rustiger, dat merkte ik gisteren al bij de oversteek. Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt naar Laos te gaan. Genieten met volle teugen! Ik ben benieuwd wat dit land allemaal te bieden heeft.
We hebben goede plaatsen op de boot, helemaal voorin op twee stoelen die van de autosloop komen. De hele boot staat vol met diverse stoelen. Er staan ook heuse bureaustoelen, bankjes en houten stoelen. Laotianen die laat een ticket hebben gekocht zitten op de grond op hun tassen of zakken, die ze mee nemen. Een vrouw ligt languit op de vloer te slapen. De schipper zit gewoon op een houten eetkamerstoel. Iedereen heeft tasjes met eten en drinken om zich heen staan en vele kunnen de verleiding niet weerstaan om alvast wat te eten of te drinken voor we vertrekken.
Langs de rand van het water op het strandje zitten honderden geel/groene vlinders die zo nu en dan als een dansende wolk door de lucht heen vliegen. Een prachtig schouwspel om naar te kijken tijdens het wachten op ons vertrek.
Op een gegeven moment komt er een hele rij mensen aangelopen, allen met grote backpacks. Ze willen bij ons aan boord komen, maar onze boot zit al vol. Het is de vraag of wij allemaal naar een grotere boot moeten, of dat er nog een boot zal gaan. We hopen allemaal dat we lekker kunnen blijven zitten. Er gaat een tijd voorbij, de mensen op de kant kijken hopeloos in het rond, niet wetende waar heen te gaan. Dan komt het verlossende woord: er zal een andere boot voor hun komen en wij kunnen blijven zitten.
Om 11:45 uur vertrekken we dan eindelijk. De trap wordt naar de kade gesmeten en de trossen worden los gegooid, alle vlinders vliegen verschrikt en verstoord op. We gaan.
Het is een lange maar mooie trip. Langs het water en eenzaam op de berg zijn eenvoudige bamboehutjes en er zijn kleine dorpjes met bamboehutjes en longboaten die aan de rivier liggen. De trip duurt tot een uur of zes. We luisteren naar muziek en kletsen met elkaar.
We zijn heel blij dat we uiteindelijk aankomen. Er staan hordes kinderen om ons afval te smeken. We dachten in eerste instantie dat dat was om de restjes eten, maar als ze de afvalzakjes in handen krijgen gooien ze ze ineens in de rivier. Het is zo maf om te zien dat ze alles in de rivier gooien. Er staan ook verscheidene mannen en vrouwen hun pensions aan te bieden, maar wij hebben er op de boot al een geregeld, met een tuktuk rijden we naar het pension. Het is een prima kamer en het eten is top, met muziek van Bob Marley op de achtergrond, een mooie afsluiting van de dag.