23 maart

In de ochtend spullen pakken, uitchecken en een kluis regelen voor wat spullen die ik voorlopig niet meer nodig heb en opslag voor mijn rugzak tot ik naar Chiang Mai vertrek. De trein vertrekt om 18:10 en ik ben van plan 16:45 weg te gaan van het hotel.
Wanneer alles geregeld is loop ik naar een stukje park, vlak bij mijn hotel en langs de rivier. Er staat een lekker briesje en je kan er in de schaduw van grote bomen zitten. ‘S ochtends heb ik het met mama over de gevoelstemperatuur, ik schat het op 35-38 graden. Als ik later in een winkel vraag hoe warm het is krijg ik als antwoord 37 graden! Ineens vind ik het niet meer zo gek dat ik het warm heb en niet echt iets wil ondernemen, behalve rond wandelen en lezen terwijl het zweet in straaltjes van m’n lichaam druipt.
Een vrouw zit op een bankje onder een grote boom, aan de oever van de rivier. De klanken van haar vioolspel dansen op de wind en tussen de bladeren van de grote bomen. In de boom rennen twee eekhoorntjes achter elkaar aan. Misschien volgen zij wel, op haar ritme. Maar het zou ook het ritme van de oude man kunnen zijn met een echte 'opa-pet' en een grote zonnebril op. Hij speelt op zijn mondharmonica verschillende blues liedjes. Hij zit hoger dan de vrouw en de plek waar ik een boek lig te lezen. Het is een vredig schouwspel in de drukke, grote en vieze stad waar we ons bevinden.
Als ik de laatste bladzijde van mijn boek heb verslonden ga ik verder. De vrouw met haar viool en de man met zijn mondharmonica hebben hun pad al eerder vervolgd.
Ik drink nog een verse fruitshake en bestel een pannenkoek voor vanavond als ik in de trein zit. Ik krijg hem netjes verpakt in een verpakking die hem warm houd en een zakje honing er bij. Ik zal vanuit hier precies over een maand vertrekken naar huis. Nog vier weken om mijn dromen achterna te jagen!
Als ik een taxi zoek proberen ze weer dezelfde streek uit te halen, maar ik trap er niet in en de derde taxi die ik aan houd wil zijn meter wel aan zetten. Het is druk in de stad en we doen lang over de kleine afstand die het op papier maar is. Maar druk maak ik me er niet om, ik heb ruim voldoende tijd ingecalculeerd voor het hectische verkeer hier.
Het station lijkt best wel op de stations uit Nederland en ik vind al snel het perron waar ik moet zijn, de wagon die ik moet hebben en het bakje met nummer negentien erop. Later zal op magische wijze een boven-bed uitgeklapt worden. Maar eerst loop ik de trein weer uit, met al m’n bagage. Dat is het nadeel van alleen reizen. Als je 'even' naar de wc moet, zal dat met je hele hebben en houden moeten. Dit bestaat op dit moment uit mijn backpack, camera en een plastic tas met de dingen die ik bij de hand moet houden. De backpack laat ik toch maar bij de toilet dame achter, want met de rugzak in deze kleine hokjes gaat niet werken. Ik zou me niet eens om kunnen draaien, als ik mijn rugzak op zou houden, om de deur op slot te doen. Dus dat wordt hem niet. Maar als ik terug kom, staat mijn trouwe vriend er gewoon nog. Gelukkig! Snel weer terug naar de trein. Hier moeten een aantal mensen nog een stoelendans uitvoeren omdat er aan aantal mensen op de verkeerde plekken zitten.
Dan vertrekken we bij het ondergaan van de zon. De lucht kleurt prachtig rood/roze. De elektriciteitskabels trekken lijnen kriskras door de lucht en komen samen in een wirwar van bossen draad. Er is voor mij geen touw aan vast te knopen. De straten en huizen zijn grouw, de smok maakt een grijs gordijn dat niet op gaat, maar de hele dag blijft hangen. Ik hoop dat Chiang Mai frisser, helderder en rustiger is. Verkeer raast lang ons heen, terwijl wij op onze beurt in de trein langs andere tuffen. Ieder met zijn eigen bestemming. We gaan niet snel, maar we gaan voort. Veertien uur zal de reis duren. Om 08:15 zullen we in Chaing Mai aankomen.
Ik zie de ogen van de oude vrouw tegenover me dicht zakken, ze valt in slaap. Ik denk dat het beter is als ik het bed uit zal klappen zodat de vrouw het zelf kan beslissen als ze wil gaan slapen. Het is toch donker, dus naar buiten kijken heeft geen zin meer. Ik probeer het bed uit te klappen, maar deze zit op slot en ik heb er hulp bij nodig. Als er een man komt om het slot er af te halen, klapt hij ook het bed van de oude vrouw uit. Dit is niet de bedoeling, en ik probeer het tegen de man te zeggen, maar die heeft er duidelijk geen oren naar. Iedereen staat er maar bij te kijken. Even later lig ik in het bed, om een uur of acht al! Ik lees in het boek dat ik eerder die dag heb gekocht. Het boek dat ik uit had, heb ik daar verkocht! Langzaam sukkel ik in slaap, maar wordt telkens wel weer even wakker. De ene keer omdat een klein jochie de dondersteen uithangt, de andere keer omdat er met veel geweld weer een bed uitgeklapt wordt, de andere acht keren omdat ik naar de wc moet. Echt niet te geloven, en tot mijn grote ergernis zijn de wc's goed smerig. Maar het bed is prima en eigenlijk slaap ik best lekker op het ritme van de schommelende trein.