24 maart

Langzaam naderen we Chiang Mai. Als ik naar buiten kijk zie ik bergen, het uitzicht bevalt me stukken beter dan dat van Bangkok. Ik dommel nog even in, het is pas zes uur. Om 08:15 komen we aan in Chaing-Mai, dus ik kan nog wel even slapen.
We komen aan op het station. Tot mijn verbazing is er niks van bergen te bekennen. De lucht is grijs, er is geen stukje blauw te bekennen. Ik hoop dat het morgen helder is. Het ruikt er naar vuur en lokale mensen zitten op de bankjes hun familie op te wachten. Een monnik leest de krant en vogeltjes pikken eten uit de prullenbakken. Het is overzichtelijk en gelijk duidelijk waar ik een taxi kan vinden. Deze bestaan hier uit een soort kleine Jeepneys en hier in de stad rood gekleurd, wat weer doet denken aan kleine brandweer wagens. Deze voertuigen hebben echter een wat minder gemakkelijke naam: Sôrng-tâa-ou. Er gaan meerdere mensen in de taxi's, en ik ben de laatste die afgezet wordt. Omdat het nog zo vroeg is ga ik niet direct naar een hotel, maar laat ik mij afzetten bij een traditionele Thaise Massage school! Dit is het zusje van de beste massageschool van Thailand in Bangkok. Je kunt hier onderandere een vijfdaagse traditionele Thaise massage cursus volgen, en dat lijkt me wel wat.
De taxichauffeur weet duidelijk niet waar we moeten zijn, en belt de school voor uitleg. Even later stoppen we voor de deur en ik word al opgewacht door een Thaise vrouw die in zuiver witte zusterskleding loopt.
Binnen krijg ik een folder met de verschillende cursussen en ik twijfel even of de cursus met oliën niet leuker is, maar ga om te beginnen toch maar bij het begin beginnen, de basis cursus. Als ik vraag wanneer ik kan beginnen, word er naar de deur gewezen en gezegt dat ik nog wel mee kan doen!
Ik kan mijn backpack in een hoek zetten, en de belangrijke dingen in een kluisje doen. Vervolgens even omkleden, voeten wassen en lesmateriaal in ontvangst nemen, hup de klas in!
Eerst wordt de structuur van de lessen uitgelegd, de tekens die bij de standen van de handen horen en het verschil tussen de reader en het traditionele boek. Dan beginnen we aan het eerste hoofdstuk. De oefeningen worden eerst voor gedaan en dan mag jij oefenen op een klasgenoot of leraar, of een klasgenoot of leraar geeft jou een massage en dan volg je alle stappen door te voelen. Er zijn vier leraren die les geven en anderen die al verder gevorderd zijn mixen zich ook en helpen je mee. Er is een gezellige, ontspannen maar ook serieuze en rustige sfeer.
Om negen uur begint de les, en om een uur heb je een uur pauze. Ik loop dan met Yui, daar heb ik mee geoefend en we zijn beide vandaag begonnen, naar een eettentje om de hoek. We kletsen wat en ik vertel dat ik het hotel zal bellen dat ik wel kom, maar wat later. Maar al gaande het gesprek loopt het er op uit dat ze me uitnodigd bij haar te komen slapen voor de tijd dat we cursus hebben. Het is wel ver rijden volgens haar. Haar huis ligt 35 kilometer van Chaing-Mai af. Dat vind ik geen enkel probleem. Vooral niet als ze verteld dat het er heel rustig is. Even later bel ik het hotel op, niet om te zeggen dat ik later kom, maar om te annuleren. Ik krijg een fantastische kans om te zien hoe Thaise mensen echt leven. Haar familie zal die avond ook met de trein komen, maar dat is pas laat, en hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Na de les, die om vier uur stopt, krijg ik nog een schouder en nek massage omdat deze zo vast zitten. Wat doet dit verschrikkelijk veel pijn zeg! Uiteindelijk is het iets losser, een begin is gemaakt. Ik hoop dat ik na deze vijf dagen een beetje ontspannen schouders heb. Wie weet!
Dan leg ik al mijn spullen bij Yui in de auto. Het was toch wel een vermoeiende dag merken we allebei als we in de auto zitten. De rit duurt ongeveer een uur. Het is druk op de weg en het verkeer kan niet echt door rijden. Maar ik vind het leuk om me heen te kunnen kijken. Ik vraag Yui naar de grijze lucht en ze verteld me dat dat komt door de bosbranden wat noordelijker tegen de grens met Myanmar, die zijn er altijd omstreeks deze tijd van het jaar. Maar ook de boeren stoken en aan haar gezicht te zien is het iets waar zij niet achter staat, maar ik begrijp haar helaas niet helemaal. Dat verklaart voor mij in ieder geval waarom ik de bergen niet zie, terwijl ze er toch echt zijn! Het slechte nieuws wordt daarmee ook gelijk gebracht, dit waait niet zo maar over. Daarmee vallen misschien mijn plannen in duigen die vooral gebaseerd zijn op het noorden van Thailand. Ik was van plan hier een trektocht te doen in een fantastisch natuurpark, een van de mooiste routes van Thailand loopt hier in het noorden, naar het drie-landen punt te gaan helemaal in het noorden, alles in het noorden. Ik hoop dat het na de cursus wat opgeklaard is. We houden hoop!
We rijden de hoofdweg af naar een onverharde weg. Na wat bochten en kronkels komen we op een grind weg te rijden. Aan het eind hiervan staat een groot huis dat op betonnen palen gebouwd is. Dan zecht Yui: 'dat is mijn huis'. Ik sta versteld. Wat een prachtig huis op een mooie afgelegen plek. Je kijkt wijds uit over de rijstvelden en andere stukken land, wat een rust en ruimte hier en wat heb ik een mazzel hier een week te mogen verblijven. Ik ben dankbaar.
Yui kookt een maaltijd die voor haar eenvoudig is, maar voor mij een feestmaal. Ze heeft gebakken vis, miehoen, kip met ui, een soort komkommer, tomaten en paksoi. Het smaakt me heerlijk. We zitten naast de keuken op een soort veranda te eten en kijken naar de zon die onder gaat, een vuur rode bal die achter de horizon wegzakt.
Als zij haar familie van het station op gaat halen heb ik de tijd om me op te frissen, spullen uit te pakken voor zover dat nodig is en me te wijden aan het leren. Maar halverwege zakken steeds mijn ogen dicht en draaien de plaatjes door elkaar heen. Ik lees dezelfde oefening verschillende malen, maar het dringt niet meer door. Als Yui thuis komt met haar familie leg ik het lesmateriaal aan de kant en maak kennis met haar familie. Haar moeder, vader, zus, nichtje en nicht zijn gekomen. Met z’n allen slapen in de woonkamer die tevens slaapkamer is. Zeker met zoveel mensen. Ik heb er geen last van. Voor mijn oor het kussen kan raken slaap ik al.