26 maart
Door: Anniek
Blijf op de hoogte en volg Anniek en Niels
27 Maart 2013 | Thailand, Chiang Mai
Wat een verschrikkelijke nacht. Ik heb weet ik niet hoe veel pijnstillers op tegen de hoofdpijn. Als een van de laatste word ik wakker, dommel weer in en word weer wakker. Van het jonge meisje krijg ik een schaal met zes kleine mango's, ter grote van een middelvinger. Ik eet er drie op en ga weer slapen. Even later word ik weer gewekt door de oude vrouw. Ze vertelt me in gebaren en woorden die ik niet versta dat ik moet komen voor het ontbijt. Ik vond die drie mango's van vanochtend wel voldoende. Maar beleefdheid doet een hoop. Kom ik me toch voor een tafel te staan met zeker vijf gerechten! Er is een gerecht met varkensvlees, nasi, gebakken vis, witte rijst, groente in verschillende soorten, tomaten en een soort komkommer! Zeg dan maar eens dat je eigenlijk niks hoeft. M’n bord word rijk opgeschept en ik prijs mijzelf als ik alles netje op heb gegeten. Maar als ik de laatste hap (eindelijk) naar binnen stop, komt er nog een schaal met meloen en een soort zoete bonen-kokossoep voor m’n neus. Ik neem een paar happen en bedank voor de rest, meer krijg ik echt niet op.
Degene bij wie ik verblijf gaat met drie anderen naar de stad. Zij zullen later in de middag terug komen. Ik vind het wel fijn dat het een beetje rustig is in huis. Ik heb allemaal olifanten in m’n hoofd die de olifantenpas oefenen.
De oude man wordt ook wakker, hij murmelt en mompelt de hele dag door, net alsof hij mantra's neuriet. Hij zit uren achtereen op de grond een tekening te maken van de bamboe meubels die er in het huis staan. Hij is wat schichtig, verlegen en volgens mij weet hij niet zo goed wat hij met mij in de buurt aan moet, een blanke waar je geen woord mee kan wisselen. Toch lacht hij als hij merkt dat we samen over de kleine vogeltjes 'praten' die we ontdekt hebben bij de hangmat, in een heel klein nestje.
Na het ontbijt ga ik toch weer slapen. Met tussenpozen word ik even wakker, maar kom telkens tot de conclusies dat ik het niet red. Als ik weer ga rusten maakt de oude vrouw me even later weer wakker. Ze heeft twee glazen warm water voor me en brabbelt een heel verhaal wat ik niet versta. Vervolgens komt ze met een potje grijs poeder aanzetten en ik moet twee schepjes van een minuscuul lepeltje in het water doen en opdrinken. Goed voor mijn buik, maak ik uit haar gebaren op. Met een gebogen rug van meer dan 90 graden loopt ze weer weg. Pakt een bezempje en veegt in dezelfde houding de vloer. Een andere houding is ook bijna niet mogelijk, de steel is veel te klein.
Als ik weer wakker word voel ik me iets beter. Om een uur of drie sta ik op en eet weer wat. Samen met de oude vrouw kijk ik tv. Het lijkt een beetje op Bold and the Beautyfull maar dan in Hollywood versie. Het verhaal is zo eenvoudig dat ik het zelfs begrijp, zonder de taal te kennen.
We gaan op de veranda zitten en het is schattig om te zien dat het vrouwtje zo klein is, dat haar voeten in de lucht blijven bungelen. De man zit ondertussen, al murmelend, de stoel te bestuderen waar zij op zit om daar een tekening van te maken. Nog steeds zittend op de grond. Ik kan niks maken van zijn tekeningen.
‘S avonds zijn er twee hele grote vissen die klaar gemaakt zijn met een pakketje kruiden in hun buik. Er wordt me voorgedaan hoe ik deze maaltijd moet eten. Je pakt een blad van een bepaalde slasoort die doet denken aan spinazie. Doet daar een klein plukje fijne miehoen in met wat vis en een beetje saus, vouwt dat tot een trechtertje en stopt dat kleine hapje in een keer in je mond. Heerlijk, wat een lekkere smaken samen, precies goed.
Na het eten gaat iedereen op tijd slapen. Met Yui zit ik nog een tijdje foto’s te kijken op haar laptop van de omgeving, vrienden en katten, waar ze bij elk foto hard om moet lachen en pretkreetjes uitslaat. Het is gezellig hier zo met haar te zitten. Het is ook fijn weer eens met een vrouw samen te zijn en lekker te kletsen over dingen die er wel en niet toe doen. Ze vertelt me over haar werk, opleidingen, levensdoelen en haar plan om 8 april naar Londen te vliegen om daar twee of drie jaar te blijven. Ze wil graag door Europa reizen, en in Nederland wil ze tulpen zien. Alleen maar tulpen! Er is in ieder geval een deur die met een heel warm welkom voor haar open staat. Ik denk zelfs dat ik haar voor nog wel meer dan alleen tulpen kan interesseren. Uiteindelijk gaan ook wij naar bed. De familie heeft hun spullen ingepakt, die gaan morgen vroeg met Yui mee naar het station om weer naar huis te gaan. Ik blijf morgen nog in het huis.
Degene bij wie ik verblijf gaat met drie anderen naar de stad. Zij zullen later in de middag terug komen. Ik vind het wel fijn dat het een beetje rustig is in huis. Ik heb allemaal olifanten in m’n hoofd die de olifantenpas oefenen.
De oude man wordt ook wakker, hij murmelt en mompelt de hele dag door, net alsof hij mantra's neuriet. Hij zit uren achtereen op de grond een tekening te maken van de bamboe meubels die er in het huis staan. Hij is wat schichtig, verlegen en volgens mij weet hij niet zo goed wat hij met mij in de buurt aan moet, een blanke waar je geen woord mee kan wisselen. Toch lacht hij als hij merkt dat we samen over de kleine vogeltjes 'praten' die we ontdekt hebben bij de hangmat, in een heel klein nestje.
Na het ontbijt ga ik toch weer slapen. Met tussenpozen word ik even wakker, maar kom telkens tot de conclusies dat ik het niet red. Als ik weer ga rusten maakt de oude vrouw me even later weer wakker. Ze heeft twee glazen warm water voor me en brabbelt een heel verhaal wat ik niet versta. Vervolgens komt ze met een potje grijs poeder aanzetten en ik moet twee schepjes van een minuscuul lepeltje in het water doen en opdrinken. Goed voor mijn buik, maak ik uit haar gebaren op. Met een gebogen rug van meer dan 90 graden loopt ze weer weg. Pakt een bezempje en veegt in dezelfde houding de vloer. Een andere houding is ook bijna niet mogelijk, de steel is veel te klein.
Als ik weer wakker word voel ik me iets beter. Om een uur of drie sta ik op en eet weer wat. Samen met de oude vrouw kijk ik tv. Het lijkt een beetje op Bold and the Beautyfull maar dan in Hollywood versie. Het verhaal is zo eenvoudig dat ik het zelfs begrijp, zonder de taal te kennen.
We gaan op de veranda zitten en het is schattig om te zien dat het vrouwtje zo klein is, dat haar voeten in de lucht blijven bungelen. De man zit ondertussen, al murmelend, de stoel te bestuderen waar zij op zit om daar een tekening van te maken. Nog steeds zittend op de grond. Ik kan niks maken van zijn tekeningen.
‘S avonds zijn er twee hele grote vissen die klaar gemaakt zijn met een pakketje kruiden in hun buik. Er wordt me voorgedaan hoe ik deze maaltijd moet eten. Je pakt een blad van een bepaalde slasoort die doet denken aan spinazie. Doet daar een klein plukje fijne miehoen in met wat vis en een beetje saus, vouwt dat tot een trechtertje en stopt dat kleine hapje in een keer in je mond. Heerlijk, wat een lekkere smaken samen, precies goed.
Na het eten gaat iedereen op tijd slapen. Met Yui zit ik nog een tijdje foto’s te kijken op haar laptop van de omgeving, vrienden en katten, waar ze bij elk foto hard om moet lachen en pretkreetjes uitslaat. Het is gezellig hier zo met haar te zitten. Het is ook fijn weer eens met een vrouw samen te zijn en lekker te kletsen over dingen die er wel en niet toe doen. Ze vertelt me over haar werk, opleidingen, levensdoelen en haar plan om 8 april naar Londen te vliegen om daar twee of drie jaar te blijven. Ze wil graag door Europa reizen, en in Nederland wil ze tulpen zien. Alleen maar tulpen! Er is in ieder geval een deur die met een heel warm welkom voor haar open staat. Ik denk zelfs dat ik haar voor nog wel meer dan alleen tulpen kan interesseren. Uiteindelijk gaan ook wij naar bed. De familie heeft hun spullen ingepakt, die gaan morgen vroeg met Yui mee naar het station om weer naar huis te gaan. Ik blijf morgen nog in het huis.
-
27 Maart 2013 - 17:38
Roelie En Jack:
Hallo Niekie.
Het zijn weer prachtige verhalen, met weer meer details. Leuk om in het echte leven van de Thai te kunnen kijken. Jammer dat ons Skype contact niet lukte. Beterschap en daarna verder genieten. Kom je ons masseren als je terug bent? Knuffels -
27 Maart 2013 - 22:12
Yorrick:
Hee Anniek,
Wat geweldig wat je daar allemaal beleefd! Ik hoop dat je je snel weer helemaal beter voelt. Geniet ze. Groetjes uit een erg koud Nederland. Yorrick -
27 Maart 2013 - 23:21
Miriam:
Wat een mooie verslagen. Wij kunnen bijna niet wachten om de foto's die je daar gemaakt hebt
allemaal te zien, allen met een eigen verhaal. Dit terwijl ik de verhalen op je blog verslind.
Helemaal TOP dat je zomaar bij een cursist onderdak krijgt en zo te lezen lekker verwend wordt.
We staan in de rij voor een massage.... Vlug beter worden en heel veel liefs van ons! -
28 Maart 2013 - 07:29
Leon:
Hoi Anniek,
Ik geniet van jouw mooie verhalen. Het is alsof ik er zelf bij ben. Zo goed en levendig is het geschreven. Dank je wel ook voor de kaart die ik gisteren heb gekregen. Ik hoop voor je dat de hoofdpijn snel weg gaat en dat je je snel weer fijn voelt.
Lieve groeten, Van mij en Marieke -
28 Maart 2013 - 08:42
Sonny En Zusje :
Heey sNiekie.
Wat een mooie verhalen weer. Bij de uitleg van al het eten en de omgeving kan ik bijna zien hoe jij het daar hebt. Leuk dat je bij die mevrouw slaapt. En heel erg bedankt voor je kaartje! Tot over 4 weekjes. Geniet er nog maar goed van!
Xxxx -
28 Maart 2013 - 11:38
Nath:
Ook hier dank voor je lieve kaart!!!
Geweldig die Yui!
En beterschap... Halverwege je reis mag t wel even, ziek zijn. Daarna weer hupatee! -
28 Maart 2013 - 13:07
Hannie:
hey anniek,
geweldig weer je verhalen. Ik betrap me erop dat ik iedere denk, zou er alweer een nieuw verhaal zijn. Hopelijk gaat het met je hoofdpijn en nek weer wat beter zodat je verder kunt genieten. Gisteren hebben we je kaart gekregen, helemaal niet zweverig. Dikke knuffel van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
